jueves, 29 de septiembre de 2016

15.08.2016 MONCAYO (2.314), DENDE O SANTUARIO Y PASANDO POR O PICO LOBERA

¡Qué tal plantatz amigos!  o quince d´agosto me´n fue t´as tierras baixas d´o reino pa fer o Moncayo.  Caleba ubrir a finestra pa que bufase una mica o cierzo en Zaragoza, pero pa yo que a la fin, bufar, bufar, lo que se diz bufar.... brenca.  Un mont de raso diferent y prou fácil que puetz fer de manyanas y tornar ta casa t´a chenta.  Encara que ixo pende dende o puesto an que empecipies a marcha.  Por un regular, dende o Santuario d´a Virchen d´o Moncayo.  Puetz tamién comencipiar a marcha mas enta baixo d´o Santuario u dende Agreda, en Soria.  Yo dende o Santuario, pero pa embolicar-lo una mica, antes pasé por o Pico Lobera.  D´ista forma  en foi una circular, muito mas recomendable que no a cursa cutiana que fa puyada dreitament dende o Santuario.  


RUTA CIRCULAR
DISTANCIA:  10 KM.
DESNIVEL:  900 METROS
DIFICULTAT:  BAIXA
HORAS DE MARCHA:  4-4,5 HORAS




Como cantaba Ixo Rai, "Como totz os meses d´agosto, en plegar a fiesta mayor...", ¿la conoixes u qué?, pos aquí borina poca, aquí a caminar y dimpués ya veyeremos... hehehe.
Mira-te, iste ye o santuario.  Bi ha un restaurant por si te cal minchar.  L´auto l´hemos aparcau bells 500 metros antes.








Chunto a o santuario y do ye iste zagal con o cul en pompa, bi ha una fuent d´augua potable.  Puetz plenar-ie a cantimplora si quiers.  O camín ye claro.  Ixo sí, malas que empecipies, para firme cuenta con iste esbarre.  T´a dreita iríanos dreito t´o Moncayo.  Nusatros no nos esbarramos.
Pasau l´esbarre iremos por un sender plano, en primeras entre pins y abetz y dimpués bell ratet tamién al solano por un camín de penyas.  Si fa u no fa, travesaremos a montanya por o bell medio mientres una horeta, dica plegar en o empecipie de l´ascensión a o Pico Lobera.  Para que te faigas una ideya mira-te a zaguer foto.   













O sender no tien perda y a la fin plegarás en iste sinyal an que continarás ent´a dreita.  O sinyal ye relativament nuevo.  Antigament, nomás bi heba sinyals de penyas una dencima de l´atra.  Asinas que mas facil chiquetz. 













Y agora ya comencipiamos l´ascensión.  Levamos una hora y encara no hemos puyau mica.  ¡¡Pos au!! Aquí en tiens una buena.  Tot dreito dica o Lobera, no tien perda.  En ista primera costera no veyes a tuca.  Has de plegar en iste chicot cubillar pa veyer-la. 



















¡¡Ya i somos!!  O punto cheodesico ye a saber-lo de gran.  Puet-estar que siga pa veyer-lo entre a boira preta tan cutiana en istas tierras.  Hue bi ha sol pero aquí quan se mete a boira preta.... para firme cuenta que ye fácil d´embolicar-se.  ¡¡Ah!! y o Moncayo no ye ixo que se veye dende aquí, ¡¡hehe!!
No sé si has parau cuenta d´una cosa.  Mientres te acercas t´o Moncayo, dende l´auto se veyen tres puntetas.  Allora, a primera ye o Lobera, en o fundo d´ista imachen aluframos a segunda y una mica dimpués veyeremos a tercera, u siga, o Moncayo.
  


Deixamos dezaga o Lobera y seguindo alto u baixo a linia roya, a la fin alufraremos Moncayo.  Tamién plegaremos en o collau de Sant Miguel, que ye do se pilla o camín de baixada t´o Santuario.  Amás d´estar a ruta cutiana de puyada.  

Astí ye, a clau d´a finestra.  Veniba a trancar-la pero...ye que hue no fa brenca d´aire.  Por un regular, cal prener un buen gambeto, mesmo en istas calendatas.  Por ixo, arredol d´a tuca, as mesmas penyas que astí bi ha, son mesas unas dencima d´atras formando cubillars pa refuchiar-se de l´aire.  En a venient imachen en tenemos un.


Envista ent´o norte
Envista ent´o sud




Tornamos dica a marradeta que por o canto d´o Circo de Sant Miguel baixa dreitament t´o Santuario.  Tien cudiau y no trepuces u t´esbarices y bi plegarás en una hora.  Yo teneba chenta en Zaragoza, asinas que antes con antes baixé correndo y ascape yera en l´auto.


Poquet a poquet amaneixen atra vegada as colors verdes.  Ye o momento de fer una golladeta enta dezaga. Aturo un inte y foi unas fotos a o circo de Sant Miguel.  Ye o d´a foto mas gran.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Y dende aquí luego plegas en o Santuario.  Un maitín sobrebueno pa una cursa en un mont diferent y no menos bonico que no atros.  Totz son bonicos, prou que sí.  Y nomás cal desfrutar-los.  ¡¡Besetz y abrazos chiquetz!!

viernes, 9 de septiembre de 2016

06.08.2016 LO BISAURIN (2.668 M.) DENDE LIZARA POR A PLANA MISTRESA

Yera viernes quan me´n fue a dormir t´a Lizara.  O sabado i asperaba Lo Bisaurín, o mont mas alto d´a redolada y de vez o mas alto d´os Pirineus Occidentals con os suyos 2.668 metros.  Una val bien bonica, a Val de Lizara, no tien brenca que envidiar a atras vals mas conoixidas.  A traviés d´a clamor Audelca plegaremos en a Plana Mistresa, y una mica mas enta debant, antes d´o collau de Secús puyaremos por una chicota chaminera pa rematar con una cresta antes de plegar en Lo Bisaurín. 
Pa arribar en Lizara, imos ta Puent d´a Reina de Chaca y pillamos o esbarre enta Echo.  Y por a A-176 pasau Embún, bells kilometros dimpués, en atro esbarre t´a dreita, dirección Chasa-Aragüés d´o Puerto.  Y dende Aragüés, 11 kms. por una pista de gudrón dica o refuchio.
                                                                       



RUTA CIRCULAR
DISTANCIA:  12,5 KMS.
DESNIVEL:  1.130 METROS
DIFICULTAT:  MEYA-ALTA
HORAS DE MARCHA:  5,5 HORAS






I plegué de tardes, o viernes, quasi de nueitz.  Ista farcha fa o refuchio, muit bonico. Mira, lo Bisaurín ye dezaga.  ¿Lo veyes?  Quasi puetz tocar-lo ¿eh?. Manyana, en a cursa lo rodiaremos por a dreita y l´ascenderemos por dezaga.













A las 6 d´o maitín me dispierto y a las 7 ya soi en marcha.  O día puetz veyer-lo, espectacular. Pillamos o camín dezaga d´o refuchio y enta alto. En 10 u 15 menutos bi ha un esbarre t´a dreita, asinas que por astí.  Dimpués de travesar a zona de bosque dentramos en a clamor Audelca.


A clamor ye prou larga y chino chano por una marradeta vas ascendendo dica trobar-te con iste curioso cubillar con forma d´iglú.  Ye pa os guardas forestals y ye zarrau.  De camín, imos a plegar en a Plana Mistresa, an que cal chirar t´a ezquierda.  T´a dreita iríanos por a Val d´os Sarrios ta l´Ibón d´Estanés.


En a Plana ya empecipia a acucutar o sol y mientres plegas en o collau, no ixublides de chirar-te pa veyer a Plana Mistresa.  A yo me recuerda una mica a Auguas Tuertas, pero en chicorrona.  Toda ixa augua a la fin rematará en o río Osia. Un chicot río que de vez ye afluent de l´Aragón Subordán. 








Encara cal continar mas enta alto, dica que alufremos ista imachen. T´a dreita ye o Puntal de Secús.  No i puyaremos, ni sisquiá a o collau.  Para cuenta y alza ista imachen en o tuyo tozuelo, porque agora imos t´a ezquierda. Un poquet mas enta alto dentraremos en una chaminera que encara que no ye de raso vertical, ye una mica embolicada y caldrá fer servir as mans un ratet.  Rematamos a chaminera y dimpués d´atra gran costera plegamos en o Collau d´o Baste.




Dende o collau d´o Baste, a la fin ya aluframos a tuca de lo Bisaurín.  Cal puyar por a zona herbosa y quan plegues en o cobalto, fer toda a cresta. Fe-lo tranquilo, ye fácil pero yes a gran altaria, asinas que chino-chano.







Aquí soi rematando a cresta, en a tuca ya se veye chen.  Masiada, pero ye vrano y fa un día sobrebueno y o mont ye de totz.  As envistas hue van a estar espectaculars.





















Mira-te, ya en a tuca, recient plegau y atendendo a os medios de comunicación astí desplazaus, o poliu de lo Bisaurín. ¡¡Hahahaha!!  Ista caixeta suposo que tien ista forma por o cubillar que hemos pasau antes d´a Plana Mistresa.  ¿Te´n fas alcordanza? Y por a calendata que i mete, i ye mesa fa bells días.  
Atra vegada o mío amigo Acher, ¡¡repoliu!!
O Midi, os Infiernos, o Garmo Negro y un largo etc.
Enta o sud, con iste día, mesmo se veye o Moncayo
















Ascape voi enta baixo, que hue empecipian as fiestas en o mío lugar y m´aganaría de zorriar una mica.  Femos a baixada por o recorriu cutiano d´ascensión a lo Bisaurín, por o collau de Lo Foratón.  A baixada no ye guaire embolicada.  Por ixo he feito un recorriu circular, amás, d´ista traza a cursa ye muito mas maha.


Quan pleguemos en o collau de Lo Foratón, bi iremos ent´a ezquierda.  En o collau bi ha un cruce de camins, o nuestro y a GR11 que viene d´o refuchio de Gabardito.  Por aquí, tamién va a Senda de Camille. 
A baixada, contina estando prou fácil  dica o refuchio.  Si hetz parau cuenta, os praus son quasi amarillos.  A cualsiquier persona que preguntes en o Pirineu, te dirá que iste ye o verano mas ixuto que recuerdan.
 Y con ista beroya envista de Lizara remato ista cursa.  Tos guarancio que ha estau muit bonica.  Yo fa tiempo que quereba fer-la y he rematau enarcau.  Mas que mas con a puyada, por a variedat de paisaches y de terrenos.  ¡¡Fetz un poder y ta Lizara!!  ¡¡Besetz amigos!!