¡¡Ola chiquetz!! ¡¡Qué tal plantatz!! Ista vegada nos n´imos t´a Val de Tena. Por un d´os pasos mas cutianos en os Pirineus, como ye a GR11 entre o Balneyario de Pandicosa y o refuchio de Respomuso. Mas que mas por os clasicos tres mils que i hai en os suyos arredols, como puet estar Garmo Negro, Argualas, Infiernos, Vachimanya, Balaitús y tantos atros. Nusatros femos o Tebarrai, que con os suyos 2.893 metros ye una mica mas accesible y ye tant bonico u mesmo mas que no os atros. Salimos o viernes pillando a GR11 en o Balneyario de Pandicosa y faciemos nueit en o refuchio de Vachimanya. Y o sabado pasando por os Ibons Azuls y o Collau d´os Infiernos pleguemos en o Pico Tebarrai, pa dimpués fer baixada t´o Balneyario. Una cursa d´alta montanya que no tien guaires dificultatz. Nomás en a suya parte mas altera ye una mica mas embolicada. Mas que mas, por lo que podese suposar trepuzar-se u esbarizar-se en ixas altarias.
RUTA LINEAL
DISTANCIA: 18,5 KM.
DESNIVEL: 1.250 METROS
DIFICULTAT: MEYA-ALTA
HORAS DE MARCHA: 8-9 HORAS
Aparcamos l´auto en o refuchio d´a Casa de Piedra, en o Balneyario. Con as muchilas mas plenas que no atras vegadas, pillamos a GR11 dezaga d´o refuchio, dirección Vachimanya. Tenebanos o tiempo chusto pa plegar-ie de día, asinas que millor no fer guaire o fato y no entretener-se, que son quasi dos horas de marcha. Y va a estar dificil, lo de no fer o fato digo, porque en ixe menester somos prou feitos.
A venient aturada ye en l´Ibón Azul Inferior. As suyas auguas son a saber que azuls, ¡¡prou que sí, hahaha!!, encara que he quiesto meter o espiello que fan con Os Infiernos. En iste puesto, por problemas con os suyos chenullos, Olga decide de no continar a marcha. Me fació muita pena que se perdese lo que encara mancaba, pero estió una decisión prou encertada.
Manca un buen costerón dica o collau. Se fa una mica duro, pero tampoco no ye guaire larga. A calor que fa ye pior que no o desnivel. Dende fa un buen rato, no fan que pasar corredors d´a Ultra Trail Val de Tena. Que a yo me feba ilusión de veyer-los quan nos lo dicioron ahiere, pero ¡¡holio!! ya somos una mica fartos d´aturar contino pa deixar-los pasar.
Asinas que enta abaixo. Si quan febanos puyada a referencia yeran Os Infiernos y o Piedrafita agora lo será l´Ibón de Vachimanya. Aturamos en l´Azul Inferior a chentar. Cosa millor que un banyo en istas auguas, yo no lo pensé guaire y antes de chentar me i capucé.
RUTA LINEAL
DISTANCIA: 18,5 KM.
DESNIVEL: 1.250 METROS
DIFICULTAT: MEYA-ALTA
HORAS DE MARCHA: 8-9 HORAS
Aparcamos l´auto en o refuchio d´a Casa de Piedra, en o Balneyario. Con as muchilas mas plenas que no atras vegadas, pillamos a GR11 dezaga d´o refuchio, dirección Vachimanya. Tenebanos o tiempo chusto pa plegar-ie de día, asinas que millor no fer guaire o fato y no entretener-se, que son quasi dos horas de marcha. Y va a estar dificil, lo de no fer o fato digo, porque en ixe menester somos prou feitos.
Dende o empecipie imos enta alto por un terreno muit rocoso. Imos por una endrecera en a clamor que crea o río Caldarés que baixa dende os ibons de Vachimanya. De camín, tendremos envistas d´o Balneario. Entre as obras sin rematar, as escombreras y ixe mezclallo de edificios antigos y modernos pareix cualsiquier cosa, pero no un balneyario. Con a de diners que i gastoron.... ¡¡Ay Nozaleda d´a mía vida!!!
O río Caldarés nos amostra puestos como iste, o Blinco d´o Pin. Una coda d´augua que crea una badina espectacular. Un banyo astí enviella a cualsiquiera. Continamos a marcha, y dimpués de pasar os Planos d´o Bozuelo, un chicot prau, o camín desciende dica o cauz d´o río.
A Coda d´Augua d´o Flaire y a Costera d´o Flaire. O zaguer entrepuz pa plegar en o refuchio. Seguindo ista marradeta feremos zig-zag t´a ezquierda d´a coda d´augua dica Vachimanya.
A la fin i plegamos quasi a las nueu, con as zaguers luces d´o día. Inaugurau en chulio de 2012, y a o canto de l´Ibón Inferior de Vachimanya, ye un refuchio moderno y como totz os d´a FAM, prou preparau, que guarancia buena birolla y un buen descanso dimpués una buena chornada montanyera.
L´amanixer, 7,00 d´o maitin |
Arredol de l´Ibón Superior de Vachimanya |
A GR contina por a marguin ezquierda d´os ibons. Hue si podemos parar a marcha y desfrutar d´o paisache. Tot transmite tranquilidat, mas que mas ixa inmobilidat de l´augua. En un ratet caldrá esbarrar-se t´a ezquierda. Agora a nuestra referencia a seguir serán Os Infiernos, que son ixos monts de color roya.
A venient aturada ye en l´Ibón Azul Inferior. As suyas auguas son a saber que azuls, ¡¡prou que sí, hahaha!!, encara que he quiesto meter o espiello que fan con Os Infiernos. En iste puesto, por problemas con os suyos chenullos, Olga decide de no continar a marcha. Me fació muita pena que se perdese lo que encara mancaba, pero estió una decisión prou encertada.
A resta, aprofitamos a circumstancia pa quitar cosas d´as muchilas y sacar peso. Una mica mas enta alto plegamos en l´Ibón Azul Superior. Míra-te,Os Infiernos, o Pico Piedrafita y en o bell meyo o collau.
Manca un buen costerón dica o collau. Se fa una mica duro, pero tampoco no ye guaire larga. A calor que fa ye pior que no o desnivel. Dende fa un buen rato, no fan que pasar corredors d´a Ultra Trail Val de Tena. Que a yo me feba ilusión de veyer-los quan nos lo dicioron ahiere, pero ¡¡holio!! ya somos una mica fartos d´aturar contino pa deixar-los pasar.
Ibón d´o Tebarrai |
Qué beroyo l´ibón. Pa yo ye o más bonico d´os que he estau, y ye que simplement ye perfecto. L´ibón d´una man y o pico cusirant por l´atra. Por isto, siento que Olga no haiga puesto puyar.... qué pena. ¡¡Pero chiquetz!! ¡¡que encara no hemos rematau!! Que ista dentrada diz Pico Tebarrai, ¿si?. Pos au, enta debant. Rodiando l´ibón, plegaremos en una chicota chaminera y dimpués d´ista t´a ezquierda por una cresta enfilamos t´o Tebarrai. En a cresta, si no yes seguro u tiens miedo, no sigas. Bi ha muito desnivel y ye perigloso si no tiens experiencia.
O bueno, o fiero y o malo en a tuca. En ixe orden u como tu veigas. Venir-tos-ne, dende aquí yes, con perdón, "o puto chefe".
Fetz-me a favor y no tos miretz as bermudas y sí o paisache. Meto tres envistas dende a tuca pa que veigatz.
Infiernos |
Enta Respomuso, Balaitus, Midi d´Ossau... |
Enta Sallent de Galligo |
Buenas envistas ¿no?, i habríanos estau tot o maitín, pero a Olga nos aspera en l´Azul Inferior y amás, tenemos ya una fambre.....
Asinas que enta abaixo. Si quan febanos puyada a referencia yeran Os Infiernos y o Piedrafita agora lo será l´Ibón de Vachimanya. Aturamos en l´Azul Inferior a chentar. Cosa millor que un banyo en istas auguas, yo no lo pensé guaire y antes de chentar me i capucé.
Chino-chano, como iste maitín, rodiamos l´ibón y ascape plegamos en o refuchio. Nos femos una foto toda a expedición, minchamos bella cosa y enfilamos t´o balneyario. As ganas de plega-ie son grans y a baixada se fa prou larga. No te´n faigas, nomás cal prener-la con calma.
Con muita calma diría yo, ¡hahaha!, ¡¡mai mía que nunca no i plegamos!! Mientres imos descendendo a calor ye mayor. Pero somos uns sufridors. O zaguer tramo con muito cudiao que ye muit escalonau y ya plegamos en a Casa de Piedra.
Ha estau d´as millors d´iste estiu, prou que sí. Entre o tiempo que fa que quereba fer-la y a buena companyía que levaba, o resultau no ha puesto estar millor. Suposó una gran esfugada y mereixió a pena.
Aspero que tos faiga goi, nusatros tornamos a saber-lo de contentos.
¡¡Besetz amigos!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario