martes, 22 de marzo de 2016

12.03.2016 ARREDOL D´O PICO DE L´ALIGA, ARGUIS

¡¡Que tal plantatz amigos!!  Comencipiamos Ibons y Crabas y a primera cursa nos leva dica Arguis.  Ye un lugar chicot d´a redolada d´a Plana de Uesca.  En o fundo d´una val en a cara norte d´a sierra de Gratal y on  ye o pantano de Arguis que se plena con l´augua d´o río Isuela.



TIPO DE CURSA:  circular
DISTANCIA:  12 KMS, 4,5 de puyada y 7,5 de baixada.
DESNIVEL+:  600 METROS
DIFICULTAT:  MEYA-BAIXA
DURACION:  4,5 HORAS
ATRAS INDICACIONS:  levar buen calcero, gallatas y buena chamarra.  Si la fas en l´estiu, para cuenta que no bi ha cosa d´augua en tot o camin.  



Dimpués de Uesca, por l´autovía y pasaus uns quince kilometros en dirección Chaca, pillamos a man dreita a salida de Arguis y deixamos o auto en l´alberde, en o canto d´o pantano.  Pasa una quartalada d´as ueito.









En primerías,  cal pasar debaixo d´o puent de l´autovía y enfrent ya veyemos os cartels indicadors d´o prencipio d´a cursa. 












Empecipiamos dentrando en un bosque de pins bien altos y plen de buixos en o canto d´o camin.  











Deixamos dezaga o bosque y veyemos istas paretz que refirman un fascal de cantals.










Meya hora fendo "zig-zag" y puyando de contino. Ya tenemos buena vista d´o pantano.   Arredol, a Penya Gratal, o pico d´as Calmas y o pico Peiro.  











Continamos dreito, en o cobalto d´una clamor. Parte d´o camin s´ha cayiu y unas cadenas aduyan a pasar-lo.










Dentramos atra vegada entre pins.  Istos días dezaga ha cayiu un buen nevazo y o camin ye pleno de nieu y chelo.  No bi ha guaire periglo pero cal tener cudiao.










Bi ha más nieu, pero encara que levo as polainas, estoi que no me´n ferán falta.  Antimás, ya soi rematando a puyada, asinas que pa un ratet no me las meto.










Plegamos en una carretera que viene d´abaixo y a tuca ye a uns 100 metros.  No ye muit pincha por as antenas de telefonos pero os paisaches que alufro son repolius.











Enta l´este o Tozal de Guara.  Bi iré antes de l´estiu y lo pencharé en o blog.  En o cobaixo ye o entibo de Belsué.











Enta o sudeste o blinco de Roldán y a Plana de Uesca.













Enta o norte os Pirineus, repolius con os nevazos d´istos días.











Y enta o sud a Plana de Uesca y o entibo d´a Sotonera.

Son as 10,30 A.M., p´almorzar hue, bi ha una narancha, una mazana y uns fruitos ixutos.  Minchamos y enta baixo.  A bota pa unatro día.  Me i quedaría tot o maitin pero cal plegar pa la chenta con mai u me carranyará.


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Tornamos dica pillar o camin de puyada.  Bells 100 metros dimpués bi ha un sinyal pero bell  esquinazau lo ha crebau.  Aquí cal ir-ie tot dreito.  Quan puyes, fe-te alcordanza d´iste punto.



                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         
Empecipiamos a baixada, hue ye por a cara sud.  Por iste canto ye una mica más embolicau.  A nieu dispareix d´o camin y amaneix o bardo.  ¡Cudiau que esbariza!











Atra más, manca o sinyal.... buffff.  De seguras que será o mesmo modorro d´antes.  No tos ne faigatz, aquí imos t´a dreita.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              





Fa un día sobrebueno y de cabo ta quan cal chirar-se.  O paisache ye repoliu dende aquí.  Me miro a tuca y ya ye prou luent ¡baixamos a tot estrús!












¡¡No puet estar!! unatro sinyal crebau.  T´a dreita... ¡imos-nos-ne!  Como veyetz, chiramos siempre t´a dreita.











Agora ya nos miramos enta abaixo.  A Plana de Uesca se ubre debant d´os nuestros uellos.  ¡Para cuenta que a baixada se mete una mica fiera!








A primer parte d´a baixada remata en una pista a on cal ir t´a dreita.  Y a bells 100 metros plegamos en a ermita de Ordás.











Construyida en o sieglo XII, ista ermita romanica yera en o lugar de Ordás.














Estié esbroldregada en a guerra civil y reconstruyida dimpués.  De seguras que totz os anyos i fan bella romería.  Encara que ye chicorrona ye bien pincha.









Dende a ermita tenemos tres opcions.  En primerías imos t´o pozo de chelo.












O pozo ye bien conservau.  Totz conoixetz pa que se fa servir.  Ye en un puesto a on bi ha bien d´arbres.  Ixo fa que i haiga bien de uembra.










Tornamos dica a ermita y agora imos t´o castiello d´Ordás.  Me i acerco.  No queda guaire d´ell, nomás que una paret.









Ya trigoron bien o puesto pa construyir-lo.  Yera prou defensivo. ¡¡Holio qué clamor!!



                                                                                                                                                             




Tornamos atra vegada t´a ermita y trigamos o camin d´a caseta d´os pastors.  En un ratet tenemos ista foto d´o castiello.  Podetz entrefilar-tos o buen puesto que yera pa cusirar.











Un nino yera metendo flors en un mojón, qué maho.  Nusatros enta abaixo, ¡y a escape! que ya somos una mica cansos.











Pa rematar y antes de plegar en a carretera, dentramos por zaguer vegada en un bosque de pins.  En bells menutos rematamos a cursa.





No tos l´he dito antes pero o pior d´ista cursa ye a fin.  Dimpués de salir d´os pins caldrá marchar por o canto d´a carretera bells 20 menutos dica plegar en o auto.  No fa guaire goi caminar con o rudio d´os autos pero no bi ha unatro camin.





A la fin plegamos en Arguis.  Pasan bells poquetz menutos d´a una.  Para cuenta que pa comencipiar Ibons y Crabas....guarda que cursa mas pincha ¿eh?.  Antimás, no ye guaire embolicada.  Hemos visto un pantano, repolius paisaches d´os Pirineus, una ermita, un castiello, un pozo de chelo...  M´ ixuplidé d´aturar en a caseta d´os pastors, sincusatz, hehehe.  Cal parar cuenta nomás que en os postes, encara que son crebaus, de cutio t´a dreita.
Aspero que tos haiga feito a saber que goi.
¡¡Un beset amigos!!

No hay comentarios:

Publicar un comentario