¡¡Que tal plantatz amigos!! Comencipiamos Ibons y Crabas y a primera cursa nos leva dica Arguis. Ye un lugar chicot d´a redolada d´a Plana de Uesca. En o fundo d´una val en a cara norte d´a sierra de Gratal y on ye o pantano de Arguis que se plena con l´augua d´o río Isuela.
TIPO DE CURSA: circular
DISTANCIA: 12 KMS, 4,5 de puyada y 7,5 de baixada.
DESNIVEL+: 600 METROS
DIFICULTAT: MEYA-BAIXADURACION: 4,5 HORAS
ATRAS INDICACIONS: levar buen calcero, gallatas y buena chamarra. Si la fas en l´estiu, para cuenta que no bi ha cosa d´augua en tot o camin.
Dimpués de Uesca, por l´autovía y pasaus uns quince kilometros en dirección Chaca, pillamos a man dreita a salida de Arguis y deixamos o auto en l´alberde, en o canto d´o pantano. Pasa una quartalada d´as ueito.
En primerías, cal pasar debaixo d´o puent de l´autovía y enfrent ya veyemos os cartels indicadors d´o prencipio d´a cursa.
Empecipiamos dentrando en un bosque de pins bien altos y plen de buixos en o canto d´o camin.
Deixamos dezaga o bosque y veyemos istas paretz que refirman un fascal de cantals.
Meya hora fendo "zig-zag" y puyando de contino. Ya tenemos buena vista d´o pantano. Arredol, a Penya Gratal, o pico d´as Calmas y o pico Peiro.
Continamos dreito, en o cobalto d´una clamor. Parte d´o camin s´ha cayiu y unas cadenas aduyan a pasar-lo.
Dentramos atra vegada entre pins. Istos días dezaga ha cayiu un buen nevazo y o camin ye pleno de nieu y chelo. No bi ha guaire periglo pero cal tener cudiao.
Bi ha más nieu, pero encara que levo as polainas, estoi que no me´n ferán falta. Antimás, ya soi rematando a puyada, asinas que pa un ratet no me las meto.
Plegamos en una carretera que viene d´abaixo y a tuca ye a uns 100 metros. No ye muit pincha por as antenas de telefonos pero os paisaches que alufro son repolius.
Enta l´este o Tozal de Guara. Bi iré antes de l´estiu y lo pencharé en o blog. En o cobaixo ye o entibo de Belsué.
Enta o sudeste o blinco de Roldán y a Plana de Uesca.
Enta o norte os Pirineus, repolius con os nevazos d´istos días.
Y enta o sud a Plana de Uesca y o entibo d´a Sotonera.
Son as 10,30 A.M., p´almorzar hue, bi ha una narancha, una mazana y uns fruitos ixutos. Minchamos y enta baixo. A bota pa unatro día. Me i quedaría tot o maitin pero cal plegar pa la chenta con mai u me carranyará.
Tornamos dica pillar o camin de puyada. Bells 100 metros dimpués bi ha un sinyal pero bell esquinazau lo ha crebau. Aquí cal ir-ie tot dreito. Quan puyes, fe-te alcordanza d´iste punto.
Empecipiamos a baixada, hue ye por a cara sud. Por iste canto ye una mica más embolicau. A nieu dispareix d´o camin y amaneix o bardo. ¡Cudiau que esbariza!
Atra más, manca o sinyal.... buffff. De seguras que será o mesmo modorro d´antes. No tos ne faigatz, aquí imos t´a dreita.
Fa un día sobrebueno y de cabo ta quan cal chirar-se. O paisache ye repoliu dende aquí. Me miro a tuca y ya ye prou luent ¡baixamos a tot estrús!
¡¡No puet estar!! unatro sinyal crebau. T´a dreita... ¡imos-nos-ne! Como veyetz, chiramos siempre t´a dreita.
Agora ya nos miramos enta abaixo. A Plana de Uesca se ubre debant d´os nuestros uellos. ¡Para cuenta que a baixada se mete una mica fiera!
A primer parte d´a baixada remata en una pista a on cal ir t´a dreita. Y a bells 100 metros plegamos en a ermita de Ordás.
Construyida en o sieglo XII, ista ermita romanica yera en o lugar de Ordás.
Estié esbroldregada en a guerra civil y reconstruyida dimpués. De seguras que totz os anyos i fan bella romería. Encara que ye chicorrona ye bien pincha.
Dende a ermita tenemos tres opcions. En primerías imos t´o pozo de chelo.
O pozo ye bien conservau. Totz conoixetz pa que se fa servir. Ye en un puesto a on bi ha bien d´arbres. Ixo fa que i haiga bien de uembra.
Tornamos dica a ermita y agora imos t´o castiello d´Ordás. Me i acerco. No queda guaire d´ell, nomás que una paret.
Ya trigoron bien o puesto pa construyir-lo. Yera prou defensivo. ¡¡Holio qué clamor!!
Tornamos atra vegada t´a ermita y trigamos o camin d´a caseta d´os pastors. En un ratet tenemos ista foto d´o castiello. Podetz entrefilar-tos o buen puesto que yera pa cusirar.
Un nino yera metendo flors en un mojón, qué maho. Nusatros enta abaixo, ¡y a escape! que ya somos una mica cansos.
Pa rematar y antes de plegar en a carretera, dentramos por zaguer vegada en un bosque de pins. En bells menutos rematamos a cursa.
No tos l´he dito antes pero o pior d´ista cursa ye a fin. Dimpués de salir d´os pins caldrá marchar por o canto d´a carretera bells 20 menutos dica plegar en o auto. No fa guaire goi caminar con o rudio d´os autos pero no bi ha unatro camin.
A la fin plegamos en Arguis. Pasan bells poquetz menutos d´a una. Para cuenta que pa comencipiar Ibons y Crabas....guarda que cursa mas pincha ¿eh?. Antimás, no ye guaire embolicada. Hemos visto un pantano, repolius paisaches d´os Pirineus, una ermita, un castiello, un pozo de chelo... M´ ixuplidé d´aturar en a caseta d´os pastors, sincusatz, hehehe. Cal parar cuenta nomás que en os postes, encara que son crebaus, de cutio t´a dreita.
Aspero que tos haiga feito a saber que goi.
¡¡Un beset amigos!!